Wauw, ik ben hier al een maand! De tijd gaat veel te snel en ik wil nog zoveel doen! Op mijn blog heb ik enkel nog maar geschreven over de avonturen die ik meemaak, maar nog niet over hoe ik mij hier nu voel of hoe het is om een uitwisselingsstudent te zijn. Tijd om daar eens verandering in te brengen...
Hoe is die eerste maand nu nadat ik besloten heb om mijn familie achter te laten en drie maanden aan de andere kant van de wereld te wonen? Het is echt al een rollercoaster van emoties geweest: spanning, vreugde,opluchting maar ook angst, verdriet en het gemist van familie zijn de revue gepasseerd. De dagen voor mijn vertrek was ik zo nerveus, ik was benieuwd naar wat me te wachten staat en wou zo vlug mogelijk vertrekken. Op de luchthaven rolden de eerste traantjes al; het is heel raar om afscheid te nemen van de mensen die je graag ziet en ze drie maanden achter te laten. Op het vliegtuig kreeg ik mijn eerste angstgevoelens; waar ben ik in godsnaam aan begonnen? Zal ik mijn plan kunnen trekken in het Engels? Wat als mijn gastmama helemaal niet is zoals ik verwacht? Wat als ik het helemaal niet goed kan vinden met mijn gastzus? Ik begon over zoveel na te denken dat ik het liefst terug naar huis wou. Maar wanneer ik dan landde in Australië veranderde alles. Mijn groote droom ging eindelijk in vervulling. De eerste ontmoeting met mijn gastmama was net als ik mij had ingebeeld: ze was zo lief! Ik ga eerlijk zijn, de eerste dagen op school vond ik vreselijk: ik vond mijn klaslokaal niet, ik kende niemand op deze nieuwe school en de lessen volgen in het Engels was lastiger dan ik dacht. Gelukkig wende dit na een week en ik voelde mij al snel thuis. Ik was zo gelukkig, ik had een topfamilie, het land is prachtig en ik maakte mijn eerste vrienden! Na een paar weken begon ik mijn familie wel te missen. Ik ben eens een paar dagen ziek geweest en ik heb toen heel veel gedacht:" was mijn mama hier nu maar om mij een warme chocomelk te brengen..." Het contact met België verminderde ook en op sommige momenten voelde ik mij slecht omdat ik niet kon deelnemen aan hun uitstapjes en activiteiten. En als ik dan hoorde dat het in België 28 graden was, wou ik daar ook zijn. Maar ik besef echt dat ik mij gelukkig mag prijzen. Veel mensen willen in mijn plaats zijn. En dat kan ik hen niet kwalijk nemen ;). Het is een superervaring. Ik besef ook dat ik hier nog 'maar' 2 maanden zit... Ik wou ik dat ik de tijd kon stop zetten zodat ik hier zo lang mogelijk kan blijven en nog zoveel kan meemaken. Het is ook fantastisch om te zien en te horen hoeveel mensen mijn blog volgen. Dit geeft mij een extra boost om van elke seconde te genieten en zoveel mogelijk dingen te doen. Vanaf mijn eerste dag heb ik een lijstje bijgehouden met alle verschillen of typische dingen van hier. Ik vind het wel interessant om deze eens op te lijsten voor jullie :D 1. RIJDEN AAN DE ANDERE KANT VAN DE WEG Het grootste verschil voor mij is dat de Ausies links rijden en niet rechts. Ik herinner mij nog mijn eerste autorit met Ange. We gingen Marlene oppikken van de luchthaven. Ik wachtte braafjes aan de rechterkant van de auto tot Ange de deur opendeed voor mij. Ze keek naar mij en zei: "you can go on the other side." Ik keek haar eerst een beetje raar aan maar toen besefte ik dat de passagiersstoel links was, en niet rechts. Klassiek foutje ;). Mijn gastzus en ik waren ook héél gevaarlijke fietsers de eerste dagen... Welke kant van het fietspad moeten wij nu rijden? We keken automatisch eerst naar links als we een straat overstaken, maar intussen weten we al dat we naar rechts moeten kijken want ah ja, juist, ze rijden hier links ;). 2. AUSTRALISCHE DOLLARS 'Wauw dat is goedkoop! En het is zelfs nog goedkoper in Euro's!" Dit zinnetje hebben G en ik al zoveel tegen elkaar gezegd ;). Het lastige is wel het betalen. Is dit een muntstuk van 5 dollar? Oei, nee dat is 5 Cents.. Om deze 'struggle' de vermijden, probeer ik zoveel mogelijk met de bankkaart te betalen ;). 3. AUSTRALISCHE 'SLANG' De Ausies hebben de gewoonte om alles af te korten. De helft van hun woorden zijn afgekort en het is soms echt lastig om zo een gesprek te volgen. Enkele voorbeelden: Breaki = breakfast Barbie = barbecue Brissy = Brisbane Zelfs namen worden hier afgekort Brad's echte naam is Bradley maar niemand zegt dat ;). Angela haar korte naam is Ange en Ange's vriendin heet Vanessa maar ze noemen haar Ness. Ze hebben hier ook andere namen voor dingen bijvoorbeeld Flip Flops (slippers) zijn hier tongs, Swimsuit (badpak) is hier swimmers The evening (avond) is hier 'the arvo' ... Ik herinner mij ook nog mijn eerste surfles waarbij de coach vroeg of er iemand 'sunscreen' wou. Ik keek hem raar aan want ik dacht dat 'sunscreen' iets was als een pet of een hoedje. Wie surft er nu met een pet? Maar blijkbaar is Sunscreen zonnecrème en geen pet ;). 4. HI MATE, HOW ARE YOU? Dit is voor mij het leukste verschil. Elke Ausie is zó vriendelijk en ze praten echt met iedereen. Telkens als ze iemand passere zeggen ze dit zinnetje. In het begin vond ik dit een beetje raar dat vreemde mensen aan jou vragen 'how are you' maar na een tijdje begin je dat automatisch zelf te doen als je iemand tegenkomt. Dit hoeft niet altijd een 'bekende' te zijn, de Ausies zeggen het tegen iedereen. Onlangs was ik gaan lopen en ik passeerde een jongentje, ik denk dat hij ongeveer 5 of 6 jaar oud was. Hij lachte naar mij en zei: "Hi! How are you?" Dit was zo schattig! 5. ALTIJD IN SHORT EN T-SHIRT Hebben die Australiërs het ooit koud?! Het viel mij op dat vooral de mannen altijd een short dragen. Ik heb Brad nog nooit in lange broek gezien, hoe koud het ook is. Hun slippers zijn ook altijd aan hun voeten, als ze niet op hun blote voeten rondlopen natuurtlijk. Om alles even kort samen te vatten... natuurlijk mis ik mijn familie en het is normaal dat het Engels soms te moeilijk is, maar het is al een fantastische ervaring geweest met zoveel geweldige avonturen! Ik ga deze tweede maand nóg beter maken dan de eerste en er staat nog zoveel op het programma! Op naar maand nummer twee! XOXO Liddy
2 Comments
BYE MOUNTAIN CREEK, HELLO BRISBANE! Vrijdag werd werd ik wakker en het eerste wat ik dacht was: YES, vandaag ga ik naar Brisbane! Ik kon mij helemaal niet concentreren op school, ik had zoveel zin om te vertrekken! De eerste 2 lesperioden had ik normaal surfen maar er was teveel wind. We deden in de plaats een soort van fitness en het was supertof. Daarna had ik een vrij uurtje een daarna wiskunde. De wiskunde is hier echt gemakkelijk. Normaal ben ik niet zo goed in wiskunde, maar in deze klas vragen ze mijn hulp als ze iets niet snappen. Dit is echt raar want normaal ben ík degene die hulp vraagt ;). De laatste les was biology maar ik weet al niet meer waar het over ging. In tegenstelling tot alle andere vakken is biology hier echt moeilijk. Al die Engelse termen... Op het einde van die les spurtte ik het lokaal uit naar de fietsenstalling, waar Laura op mij zou wachten. Er was echter een probleem: Laura was met de fiets en ik was vandaag met de bus. Ze moest haar tas nog klaarmaken en om 4 uur zouden we al vertrekken. Ik moest de hele weg dus te voet doen en zij moest bij mij blijven, want ik had geen idee waar haar huis was. Na een tijdje zei ik haar dat ze kon doorrijden en dat ik de weg wel zou vinden. Ze legde mij de weg 3 keer uit en het leek niet zo moeilijk; ik dacht dat ik dat wel zou vinden. Ik mocht haar bellen als ik het niet vond en dat telefoontje kwam sneller dan ik verwachtte. Ik was dus compleet de weg kwijt ;). Laura zei me dat ik moest blijven staan waar ik was en dat haar gastzus mij zou komen halen. Ze vroeg ook of ik op een pennyboard kon rijden. Ik zei ja, maar eigenlijk had ik op zo een ding nog nooit gereden. Ik was vrij moe dus alles was beter dan stappen ;). Haar gastzus kwam aangefietst met een pennyboard onder haar arm. Na een paar keer van het bord te vallen zijn we veilig thuisgeraakt. We vertrokken om 4 uur maar we zaten vast in de file en zouden de trein van 4.34 niet meer halen. Gelukkig was er een trein om 4.56 uur. Al die haast was dus voor niets ;). Na een treinrit van bijna 2 uur kwamen we eindelijk aan in Brisbane. De vriendin van Laura wachtte ons op aan het station. Het is een vrouw van 47 jaar die bevriend is met de vader van Laura en die hier is komen wonen omdat ze haar man hier heeft leren kennen. We reden naar haar huis en intussen was het al donker. Het was prachtig om over de story bridge te rijden en al de verlichte gebouwen te zien. Eenmaal thuis aten we ons avondeten en het werd nog een gezellige avond. Rond 11 uur gingen Laura en ik naar bed, klaar om de volgende dag Brisbane te verkennen. Na een heerlijk ontbijt (en na een stukje van de openingsceremonie van de olympische spelen gezien te hebben {dat moet ook gevolgd worden hé :)}) vertrokken we richting de stad. Het was precies zoals ik mij had ingebeeld: hoge gebouwen, veel winkels en heel veel mensen (allemaal pokémons aan het vangen). De stad was prachtig! We gingen een paar winkels binnen en na de middag bezochten we de typische toeristische trekpleisters. Laura was hier al eerder geweest dus zij gidste mij rond. Rond 18 uur keerden we terug voor het avondeten. We keken samen naar een film en gingen naar bed. Zondag werden Laura en ik gewekt door de geur van pannenkoeken. Mitchel, de zoon van de vrouw waarbij we verblijven, had ze voor ons als ontbijt gemaakt. Ze waren heerlijk! We volgden een stukje van de Olympische Spelen en namen daarna de bus naar South Bank. We wandelden doorheen de marktjes en genoten van de prachtige stad. Rond 18.30uur arriveerde onze trein terug in de sunshine coast. Ik heb ontzettend hard genoten van dit weekend en ik ben heel blij dat ik alweer een stukje van Australië gezien heb! Stay tuned voor een speciaal artikel om mijn eerste maand hier te 'vieren' ;)... PS: GELUKKIGE VERJAARDAG OPA! Ik vind het heel jammer dat ik er niet bij kan zijn om je verjaardag te vieren, maar ik weet dat je dit leest dus zeg ik het via deze weg. Je cadeau krijg je wanneer ik terug in België ben! Nog minder dan twee maand en ik ben al terug. Ik hoop dat mijn verjaardagskaartje goed aangekomen is en dat je er een superleuke dag van maakt! Heeel veeel kusjes en knuffels, Lidewij Vandaag hadden we RYDA-day(Rotary Clubs Fostering Youth Driver Awardness, afkort als RYDA)! Rond 8.45uur vertrokken we naar Caloundra met de bus om er een soort van verkeerslessen te krijgen. De meeste leerlingen in Year 11 zijn 16 of 17 en kunnen dus voor hun rijbewijs gaan. Dit is buiten de internationals gerekend, want wij mogen geen voertuigen besturen. Dit was voor mij geen probleem want ik was wel benieuwd naar de Australische verkeersborden en hun regels voor auto-rijden. We werden in groepen van 30 verdeeld en er waren 6 sessies. Mijn groep startte de dag met een video. We zagen een getuigenis van de ouders en de beste vriendin van een jong meisje dat omgekomen was tijdens een auto-ongeluk. Het was een heel aangrijpend filmpje en het maakte ons meteen duidelijk dat er veel jonge slachtoffers zijn in het verkeer. Vele jongeren die pas hun rijbewijs hebben worden te zelfzeker en zijn minder gefocust op de weg. De vrouw die de sessie gaf vertelde ons dat het allemaal gaat om keuzes maken en op de hoogte zijn van de gevaren van die keuze. De tweede sessie werd gegeven door een politieagent. Hij vertelde een verhaal over een jongen die een testrit met een auto deed en testte hoe snel hij met die auto kon gaan. Hij haalde 180 km per uur, maar hij had er ineens een ferme boete bij en zijn rijbewijs werd ingetrokken. Wat daarna volgde begreep ik niet zo goed. Het ging over 'Demerits points' maar dat was te ingewikkeld om te volgen, omdat ik nog nooit van die term gehoord had. De derde sessie was een persoonlijkheidstest. Ook als passagier moet je op de hoogte zijn van de gevaren en risico's. De vrouw leerde ons dat we als we ons niet comfortabel voelen in de situatie, dit aan de bestuurder moeten melden. Ze gaf ons ook tips over hoe we dat het best aanpakken. Na een korte pauze begonnen we aan de vierde sessie. Er kwam een vrouw praten die zelf een auto-ongeluk heeft overleefd. Ze kan nu wel moeilijk stappen en is verlamd aan haar linkerarm. Het was een zeer droevig verhaal en alweer ging het om een stom ongeluk waarbij de bestuurder te zelfzeker was. De vijfde sessie ging over afleiding en de zichtbaarheid. Aan de hand van proefjes en video's probeerde de man ons duidelijk te maken dat het heel belangrijk is om je ogen op de weg te houden en je niet te laten afleiden. De laatste sessie was buiten. In deze workshop toonden een man en een vrouw dat het belangrijk is je aan de snelheidsregels te houden en op tijd te remmen. We maten de afstand van na hoeveel meter een voertuig tot stilstand komt als het 40, 50, 60 en 80 km per uur gaat. Het was heel indrukwekkend om te zien hoeveel meter verschil dat telkens was. Na deze sessie reden we terug naar onze school en mochten we naar huis. Het was een zeer leerrijke dag ondanks alle vreemde regels en begrippen ;). Wat een tof weekend alweer! Zaterdag sliep ik lang uit en ik was heel blij dat ik mij beter voelde. Ik had nog steeds een beetje hoofdpijn maar het ging al veel beter. Na het ontbijt gingen Marlene en ik naar Sunshine Plaza, want haar oplader voor haar gsm was kapot. We namen de bus naar huis en Ange voerde ons naar Mooloolaba Beach, waar we genoten van het prachtige weer. We vonden er ook een leuke souvenirshop, waar we allebei een paar toffe dingen kochten. Later die avond aten we avondeten bij Bailey thuis. Het was supergezellig. Zondag gingen G en ik naar Seaworld in Mooloolaba. We hoopten er ook met de haaien te kunnen snorkelen, maar eerst liepen we door heel het park. Het was echt heel leuk om nog eens te doen, want het was voor beiden geleden sinds onze kindertijd. We waren de enige pubers tussen allemaal kleine kindjes maar wij vonden het minstens even tof als hen. We woonden een zeehonden-show bij en het was supergrappig. Na de show gingen we naar de receptie om informatie te vragen over het snorkelen met de haaien. Jammer genoeg moest je 18 zijn of begeleid door een volwassene. We geven echter niet op, we komen sowieso terug met een volwassene ;). Na Seaworld gingen we samen met Ange naar Caloundra Beach. Het is er veel minder druk dan Mooloolaba en er zijn ook veel minder toeristen. We aten een ijsje met zicht op zee en reden terug naar huis. Toen we thuis waren, speelden G en ik een spelletje; bean boozled. Het is een spelletje waarbij je verschillende soorten snoepjes hebt waarvan je de smaak niet weet. Je draait aan een rad en je eet het snoepje met de kleur dat de pijl aanwijst. Ofwel heb je een lekkere smaak ofwel een hele vieze. Het was supergrappig om te doen. Nadien kwamen er 2 vrienden van Ange langs. We gingen samen op pokémonjacht [ja ik weet het, iedereen doet mee aan deze hype en ik kon er niet onderuit ;)]. Toen ze na een uurtje weer weg waren, speelden we ons spelletje verder, maar deze keer speelden Ange en Bailey mee. Marlene en Bailey hadden altijd de lekkere en Ange en ik de vieze ;). Ange kookte intussen ons avondeten. Het was Indisch en echt heel lekker! We gingen nog even wandelen en profiteerden van het nog warme weer en de prachtige omgeving. Volgend weekend ga ik met Laura naar Brisbane. Ik kijk er zo naar uit! Maar eerst is het nog een weekje school. Ik geniet echt van elke seconde en zelfs naar school gaan is top! Toodles en tot de volgende! Mijn derde schoolweek zit er alweer op. Al heb ik mijn week niet echt goed kunnen afsluiten...
Maandag was een doodgewone schooldag waar niet zo veel speciaals gebeurde. Het was alweer flink afgekoeld en we haalden hier geen 20 graden. Dinsdag hadden we assembly. Dit is eigenlijk een bijeenkomst met al de studenten van year 11. We hebben dit elke dinsdag en er komt dan iemand vertellen wat er op het programma staat de komende week. Volgende woensdag gaan we naar Caloundra om er verkeerslessen bij te wonen. Hier in Australië kan je vanaf je 16 jaar beginnen autorijden. Ik mag hier niet autorijden van mijn organisatie (en ik zou het ook niet doen als ik zou mogen) maar zo een verkeersles is altijd interessant. Op dinsdag eindigen mijn lessen altijd vroeger; om 13.15uur mag ik al naar huis. Omdat ik dan een hele tijd alleen thuis ben, ging ik een stukje lopen rond het meer rechtover mijn huis. Het is zo mooi! Woensdag was er ook niet veel gebeurd. Ik wacht nog steeds op een antwoord van de directrice, want ik had gevraagd om van klas te veranderen voor Engels. Vandaag had ik 2 lessen Engels en het is zo makkelijk dat ik meestal gewoon mijn huiswerk maak tijdens de les. Ik heb ook al 3 dagen niet gezwommen want het is hier zo koud. Ons uniform heeft alleen een short en ik ben altijd blij als ik thuis kom, want dan kan ik een lange broek en een dikke trui aandoen. Het zwembad is in openlucht en echt te koud voor mij. Hopelijk verandert het weer snel :(. Donderdag hebben we bij Aquatic Practices geleerd hoe we moeten vissen. Het was mijn eerste keer en ik weet niet goed wat ik er nu van moet vinden. Langs de ene kant is het saai, al dat wachten en stilstaan; maar langs de andere kant is het rustgevend; het geluid van de golven en de meeuwen gunt je een momentje voor jezelf en je eigen gedachten. Op donderdag is ook 'late night shopping'. Dit wil zeggen dat de winkels tot 21 uur open zijn. Op andere dagen sluiten ze al om 17 uur. Ik ging met Laura, een Duits meisje die hier al 6 maanden is en ook mijn zwemtrainingsmaatje, naar Cotton Tree. Dat is een mini-shopping center en er is een winkel waar ze badpakken en zwembroeken verkopen. Laura en ik houden allebei van Funkita, een merk dat hier veel goedkoper is en waar in België amper 3 shops van zijn. We kochten allebei een badpak en ik hielp Laura een sportbikini kiezen. Daarna gingen we naar Sunshine Plaza, dat grote shopping center waar ik jullie al over verteld heb. We kochten een paar schoolspullen en namen daarna de bus naar Kawana Shoppingcenter, omdat er van daaruit wel bussen reden naar onze huizen. Het was intussen al 19 uur en pikdonker. Laura moest de andere richting uit dus ik zou alleen naar huis moeten. Ik had dit nog nooit gedaan want meestal ben ik samen met Marlene en als het donker is, vragen we aan Ange om ons te komen halen. Laura had opgezocht waar ik moest afstappen en om zeker te zijn vroeg ik aan de buschauffeur om mij te zeggen wanneer we aan mijn busstop waren. Ik was toch wel een beetje bang maar Klara, een ander Duits meisje uit Year 10 moest dezelfde bus nemen. Zo was ik toch niet heel de tijd alleen. Ze stapte een paar haltes vroeger af dan mij, maar ik begon de weg te herkennen want ik fietste langs deze weg naar school. Ik zag Aldi en ik wist dat ik nu bijna moest afstappen. De bus reed echter door en ik vond het nogal raar. Een paar minuten later zei de buschauffeur dat dit mijn halte was. Ik stapte opgelucht uit. Maar mijn opluchting veranderde in paniek want ik was niet aan mijn normale busstop. Ik wandelde even terug om te kijken of ik mij niet vergist had maar ik had gelijk, ik was niet waar ik moest zijn. Ik wist even niet wat ik moest doen en ik had echt schrik; ik was in een vreemd land, het was pikdonker en ik beheers de taal niet eens perfect. Er was trouwens niemand meer op straat op dit uur. Ik besloot om G een (licht panikerende) sms te sturen omdat ik Ange niet ongerust wou maken. Ik wandelde intussen in de richting waar ik dacht dat Aldi was, misschien wist ik van daar wel mijn weg. Ik stak de straat over en plots wist ik waar ik was. Ik was hier dinsdag voorbij gelopen! Ik was aan de andere kant van het meer, maar ik wist mijn weg naar huis terug. Ange belde me, maar ik vertelde haar dat alles oke was. Eenmaal thuis gaf ze me meteen een knuffel, ze was heel blij dat ik veilig thuis was. We keken nog een aflevering van Teen Wolf en ik kroop vroeg in bed want ik was heel moe. Vrijdag stond ik op om 4.15uur, want ik wou mijn nieuw badpak uittesten op de ochtendtraining. Ik voelde mij helemaal niet zo goed maar ik had mijn vriendin beloofd om te komen. De training eindigde om 7 uur en ik fietste terug naar huis want ik had geen zin om nog 2 uur te wachten voor de school zou starten. Ik had het ijskoud en wou zo rap mogelijk naar huis. Het liefst van al wou ik terug naar bed, want ik was doodmoe en ik had hoofd- en keelpijn. Vandaag was Athletics Day en we moesten niet in uniform komen maar in een specifieke kleur; ik moest ik het blauw en Marlene in het rood. Met mijn dikke trui, lange broek en jas fietste ik terug naar school. Ik wist niet goed wat ik van deze dag moest verwachten maar ik hoopte dat het leuk zou worden. Jammer genoeg was het helemaal niet tof. Geen enkele international had echter loop- of sportkleren aan, wat dus betekende dat niemand deel nam aan de 'wedstrijden'. Ik voelde mij helemaal niet goed en besloot om te vragen of ik naar huis mocht gaan. G ging mee met mij want ze vond het net als ik echt saai. Thuis kroop ik direct in mijn bed en viel in slaap. Ange is blijkbaar even langsgekomen om te kijken hoe het met mij gaat, maar ik sliep dus ik had haar niet gehoord of gezien. Ik had 3 uur geslapen en voelde mij al veel beter. Ik had nog steeds hoofdpijn maar ik was niet meer moe. We gingen naar Bailey want Ange zou later thuis zijn. We amuseerden ons buiten en keerden rond 22 uur terug naar huis. Ik ging direct naar bed want ik wou beter zijn voor het weekend. Hopelijk voel ik mij snel beter en wordt het alweer een topweekend! Wat een druk weekend alweer! Ik heb amper tijd gehad om iets te schrijven, maar uitstel is geen afstel. Het begon allemaal zaterdag om 4.30 uur. Ik moest vroeg uit mijn bed om op tijd op de ochtendtraining te zijn, die om 6 uur zou starten. Ik vertrok om half 6 met mijn fiets en ik vond het best wel eng, want het was pikdonker en veel straatverlichting was er niet. Na een training van 2 uur fietste ik uitgeput naar huis. Het was een zware training, vooral omdat het zo vroeg was. Ik bleef eventjes aan het meer rechtover mijn school zitten, want daar was een roeiwedstrijd aan de gang. Het was heel leuk om naar te kijken. Rond 9 uur was ik thuis en Ange maakte een heerlijk ontbijt voor mij klaar: eggs on toast. Dit is gebakken brood met een ei bovenop en het smaakte zeer goed! Nadat ik klaar was met eten vertrokken we met ons drietjes naar Mooloolaba beach. Normaal brengt Ange ons met de auto als we naar de zee willen, maar omdat ze niet altijd tijd heeft, wouden we de weg leren kennen met de fiets. Het duurde ongeveer een halfuurtje om er naartoe te rijden. Om 11 uur voerde Ange ons naar Brad's huis. Brad zou ons meenemen naar een heel mooi natuurpark om er samen met Bailey en Denbie een wandeling te maken. Hij was nog even bij een vriend, maar zou elk moment thuis komen. Ange kon niet mee. Ze had een afspraak bij de kapper want vanavond ging ze naar een feestje. Terwijl we wachtten op Brad, speelden we een paar spelletjes. Het was intussen al 27 graden, G en ik hadden het echt al warm gekregen terwijl Denbie en Bailey het niet eens zó warm vonden. Zij hebben in hun zomer namelijk temperaturen van meer dan 40 graden. We zaten intussen al 2 uur op Brad te wachten, hij bleef nu wel heel lang weg. Denbie en ik besloten dan maar om in hun zwembad te duiken, want de temperatuur was intussen opgelopen tot 29 graden en ik hield het echt niet meer uit. We zaten 10 minuutjes in het zwembad toen Brad thuiskwam. Hij heeft zich wel 5 keer geëxcuseerd bij G en mij omdat hij zo laat was en het nu de moeite niet meer was om te vertrekken, het was inmiddels al 15 uur en we moesten een eindje rijden naar het park. Brad besloot om ergens anders heen te gaan. Buderim Forest Park was een ander natuurpark dat dichterbij gelegen was en het leek een beetje op Kondalilla. Het was volgens Brad minder mooi dan het andere natuurpark dat we normaal gingen doen, maar het was beter dan niks. Intussen weet ik wel al dat de Aussies hun natuur niet zo spectaculair vinden terwijl G en ik als Europese meisjes onze ogen niet geloven, dus ik wist wel dat het park mooi ging zijn. En gelijk had ik wel; ik vond Buderim Forest prachtig, we wandelden precies in het regenwoud. Het leek inderdaad op Kondalilla, maar toch was het anders. Op het einde was er een waterval met een meertje waar je in kon zwemmen. Het was ijskoud maar ik had het zo warm dat ik er gewoon indook. Denbie ging met mij mee en G, Bailey en Brad bleven aan de kant zitten. Na de wandeling reden we door naar Mooloolaba beach om er iets te eten of te drinken. Brad dronk een koffie en wij gingen met ons vieren op stap op zoek naar ijsjes. We vonden een ijssalon en ik zag dat ze ook Belgische wafels serveerden. Op mijn aanraden namen we allemaal een wafel. Iedereen vond hem zo lekker en dat maakte mij wel blij :D. Om 17 uur werden we thuis afgezet, maar Ange bracht ons bijna onmiddellijk terug weg. Ze zou zoals ik al zei naar een feestje gaan en we zouden allemaal logeren bij haar vriendin, die ook naar het feestje zou gaan. Maels (dit is haar afgekorte naam, ik kan me haar echte naam niet eens meer herinneren) en haar man hadden zelf ook 2 uitwisselingsstudenten: Leo uit Luxemburg en Nicholas uit Chili. De volwassenen vertrokken naar het feestje en G en ik keken samen met de jongens naar een film. We hadden niet veel geslapen die nacht en G en ik waren al vroeg wakker. We gingen allemaal samen naar het strand om te ontbijten en intussen leerden we de jongens beter kennen. Na het ontbijt keerden we terug naar huis. Ik was best wel moe en ik legde mij in de zon in Ange's tuin. Het was alweer heel warm en we wouden niet binnen zitten. G viel buiten zelfs in slaap omdat ze zo moe was. Om 17 uur reden we naar Bailey en Denbie. We zouden samen eten want Brad was niet thuis. We speelden heel veel Uno, keken horrorfilms en hadden zoals altijd veel plezier. Rond 21 uur keerden we terug naar huis. We waren alledrie heel moe en het was een druk, maar geweldig weekend. De volgende dagen wordt het weer iets frisser (geen 20 graden meer) maar dat is oké. Mijn derde week hier kan beginnen! Eindelijk kan ik nog eens iets afvinken op mijn checklist: surfen! Ik heb al vegemite en tim tams geproefd, en nu heb ik ook echt gesurfd! En niet zomaar peddelen in het zwembad. Nee, vandaag verzamelden we aan Bokarina Beach om in de zee te gaan. Hopelijk zou het water niet te koud zijn, want ik had geen wetsuit en ik had geen idee of het water warm of koud zou zijn. We krijgen allemaal een 'rashie' , dat gele truitje dat je zal zien op de foto's, en we haalden een surfboard. We werden in twee groepen verdeeld en oefenden eerst op het strand hoe we moesten rechtstaan. Daarna mochten we echt het water in en het duurde even voor ik echt kon rechtstaan op het board maar oefening baart kunst en na veel vallen en opstaan is het mij 2 of 3 keer gelukt om effectief recht te staan. Mijn knieën zagen heel rood en intussen staan ze vol blauwe plekken, maar het was het waard. Eens je begonnen bent met surfen wil je niet meer stoppen. Je moet en zal rechtstaan op het board. Je blijft en blijft proberen. Dit was mijn eerste surfles maar ik vond het zo tof! Ik zou dit een hele dag kunnen doen. Na school ging ik met Marlene, Lilly, Carina en Leonie terug naar het strand. We gingen in de zee en iedereen keek vol ongeloof naar ons. "Zitten die meisjes nu echt in het water? Het is ijskoud!" Je zag het hen zo denken. Nochtans, het water was zalig! Vandaag heb ik ook voor de tweede keer met mijn familie geskyped. Ik ben altijd heel blij als ik hen zie! Oma en opa, ik wil jullie even bedanken voor het volgen van mijn avonturen en ik mis jullie heel hard. Ik ben blij dat ik jullie vandaag gezien heb! We gingen 's avonds nog langs bij Brad en zijn kinderen om samen te eten. Het werd een supergezellige avond. Ik kroop vroeg in mijn bed want morgenvroeg (en in bedoel heeel vroeg, 4.30 uur opstaan) heb ik ochtendtraining in het zwemteam. Het wordt een lange, goedgevulde dag, maar later meer daarover ;). Liefs, Liddy Hallo daar!
Hier volgt een verslag van de voorbije 3 schooldagen. Er gebeurt wel elke dag iets, maar niet genoeg om er een heel blogbericht over te schrijven. Maar alle kleine dingen samen, maken een groot verhaal ;). Ik begin met maandag, de dag van mijn trial. Eerst moest ik natuurlijk nog naar school en ik begin mij al heel goed thuis te voelen daar. Ik weet alle gebouwen ongeveer zijn (iets wat mij in het begin onmogelijk leek), ik heb al een paar internationale vrienden maar ook Australische, en de taken die ik krijg gaan heel vlot. Mijn eerste vak was biologie, maar de leerkracht was afwezig dus moesten we aan onze taak werken die we de vorige les gekregen hadden. Daarna had ik Aquatic Practices. We hebben alle delen van een boot geleerd en de basistermen zoals portside en starboard (links en rechts). Na deze les had ik Pysical Education en we speelden weer waterpolo. Dit is mijn favoriete les om 2 redenen: 1) dit is een les waarbij maar 4 internationale studenten zitten, al de rest is Australisch. Je moet dus wel met hen praten als je vrienden wilt maken. Je moet ook veel samenwerken, en zo leer je de studenten kennen op een 'speelse' manier. 2) ik begin steeds beter te worden in waterpolo. In het begin kon ik zelfs geen bal vangen met 1 hand, maar nu lukt het mij al om te passen naar andere leerlingen ;). Na waterpolo had ik Engels, maar ik ga vragen of ik van klas kan wisselen. Ik zit samen met de Brazilianen en de Italianen, en eerlijk, hun Engels is veel minder goed dan mijn Engels. Ze doen hum best, maar praten meer Italiaans dan Engels. Ik denk dat deze klas een beetje onder mijn niveau is en omdat ik hier maar 3 maanden ben en echt aan mijn Engels wil werken, wil ik mijn tijd niet verspillen en nieuwe dingen leren. Dus hopelijk kan ik nog veranderen. Ik bleef op school samen met Laura, een Duits meisje dat hier al 6 maanden is, omdat wij samen een trial gingen doen voor in de zwemclub te kunnen trainen. Omdat we al ervaring hadden als zwemsters, mochten we meteen meedoen met de rest van de groep. De eerste drie kwartier was 'Landtraining'. Dit waren allemaal oefeningen voor stabiliteit en vormspanning, maar ook om je spieren los te maken. Zo moesten we een paar toertjes rond het voetbalveld lopen en veel springen. Ik was al moe voor ik in het water dook, maar ik wou de Australische zwemmers echt volgen en ik wou de coach tonen dat ik meekon. Ik denk dat ik een goeie indruk naliet want ik mag terugkomen. Het was echt magisch hoe we in openlucht trainden terwijl de zon onderging. Eenmaal thuis deed ik niet veel meer want ik was best wel moe. G en ik keken nog een paar afleveringen van teen wolf en gingen dan naar bed. Dinsdag had ik maar 3 lessen dus mocht ik vroeger naar huis. De eerste les was wiskunde, en we deden voort met 'Data'. De tweede les was Aquatic Practices. Deze les was heel tof, want we haalden de boten uit en de leerkracht leerde ons hoe we onze boot helemaal moesten klaarmaken voor we mochten varen. Vandaag was het enkel op het land, maar binnen een paar weken mogen we zelf de boot besturen op zee! Hierna had ik weer waterpolo. Ik heb het al gezegd, maar deze les is echt mijn favoriet. In het begin bleven de Australische studenten een beetje weg van ons, maar nu kom ik al heel goed overeen met de meisjes in deze les. Voor het eerst hebben ook de jongens contact gezocht met mij en telkens als ik zeg dat ik van België kom, zijn ze altijd heel verbaasd. Één van de jongens leerde mij een speciale handshake die ik voortaan moet doen als ik hem tegenkom ;). Na waterpolo ging ik naar huis en ging ik een stukje lopen. Het was heerlijk weer, ik ben zelfs verbrand! Ik zette mij buiten voor mijn huiswerk en om 6 uur gingen we naar vrienden van Ange, ze hadden ons uitgenodigd voor een BBQ. Ik kan niet geloven dat het hier winter is, ik loop hier in t-shirt en short en ik ben uitgenodigd voor een BBQ. Het is allemaal zo anders, maar in een positieve manier. Het huis waar de BBQ doorging was immens. Zo een groot huis had ik nog nooit gezien! Ze hadden zicht op een groot meer, een boot, een zwembad met een glijbaan die doorheen een soort van rots ging, een eigen bar, een eigen fitness,... Ik kon mijn ogen niet geloven. Ze hadden ook 2 honden en G en ik hielden ons meer met hen bezig dan met het politieke gesprek dat tussen de volwassenen aan de gang was. Woensdag dan bleef G thuis van school omdat ze zich niet zo goed voelde. Ik had vandaag Biology, Maths en 2 lessen English. Normaal gezien had ik daarna zwemtraining maar ik ben niet geweest want ook ik voel mij niet supergoed. De voorbije dagen was het echt koud, ik denk dat we daardoor ziek werden. Voorlopig is het nog niet zo ernstig en ik hoop dat het dat ook niet wordt. Mijn 2e week is alleszins al goed gestart en ik probeer te genieten van elke seconde die ik hier meemaak. Tot de volgende! Hallo allemaal!
Ik ben al een week in Australië... Wat gaat de tijd snel! Zoals beloofd is hier het verslag van onze activiteit. :) Het was eigenlijk echt een mooie dag zonder regen en met af en toe zelfs zon. Ik had wel een beetje spijt dat we nu niet naar de zoo gingen om kangoeroe's en koala's te spotten. Maar Ange had een andere activiteit in gedachten, die ook heel leuk ging worden... Ange, G en ik sliepen alledrie uit en Ange was het huis een beetje aan het opruimen. G en ik wouden gaan lopen maar Ange zat juist in de douche dus we legden een briefje dat we gaan lopen zijn. We wouden juist vertrekken toen er op de deur werd geklopt. We deden open en voor ons stonden Ange's tante en nonkel. Wij wisten niet goed wie zij waren en zij wisten niet zeker of wij nu 'haar studenten' waren of niet. Dit was echt heel awkward en we waren opgelucht toen Ange uit de douche was. Ze begonnen met hun drieën een gesprek dat wij heel moeilijk konden volgen (zij komen uit Nieuw-Zeeland en hebben een heel ander accent). G en ik hadden nog steeds onze loopkleren aan en wisten niet goed wat wij nu moesten doen; konden wij nu vertrekken want wij deden toch niet echt mee aan het gesprek of was het onbeleefd om zomaar weg te gaan nu er gasten waren. Na lang twijfelen besloten we dan toch maar om Ange te vragen of het oke was als wij gingen lopen. Dit was geen probleem voor haar dus G en ik gingen naar buiten. Niet ver van waar we wonen, staan een aantal fitnesstoestellen en G en ik besloten om onze eigen workout te doen. Het was superfun om te doen en voor herhaling vatbaar! Na onze workout reden Ange en ik naar het strand waar we vrijdag surfles zouden hebben. De golven waren supergroot en perfect om te surfen. Ik kijk er echt al naar uit en hopelijk zit het weer dan een beetje mee. Na ons middagmaal pikten we Bailey en Denbie op bij hen thuis omdat zij meegingen met ons. Ange wou ons meenemen naar de bowling! Het was de ideale avondactiviteit omdat het regende en we anders toch maar thuis zouden zitten. Maar eerst speelden we samen Uno, omdat Denbie dat zo leuk vindt. We hadden zoveel plezier tijdens het bowlen, vooral omdat G niet echt goed was in dit spel ;). Ze gooide de bal meer in de goot dan op de baan. Het was heel leuk om na een week Denbie terug te zien, ze is zo lief! Ze had een tekening voor mij, Ange en G gemaakt en ze geeft ons superveel knuffels. Nadat we Denbie en Bailey thuis hadden afgezet, keken we thuis nog een paar afleveringen van Teen Wolf, onze nieuwe favoriete serie :D. We kropen niet al te laat in ons bed want de volgende dag zouden we weer school hebben. Ik start dan mijn tweede week en ik begin eindelijk mijn weg al te kennen op school. Morgen doe ik ook de trial voor in het zwemteam te gaan. Ik heb al 2 maanden niet meer getraind, maar daar gaan we morgen verandering in brengen! Tot de volgende! Om 6 uur 's ochtends ging mijn wekker af. Ik moest een uur vroeger opstaan want ik had Aquatics deze ochtend. Omdat deze les meer tijd inneemt dan andere lessen, starten ze vroeger zodat wij genoeg tijd hebben om nieuwe dingen te leren. Het regende en het was alweer heel koud (toch te koud om in een short naar school te gaan). Zelfs de Ausies geven het toe; het is een zeer koude winter, één van de koudste in jaren. Dat houdt hen niet tegen om in korte mouwen rond te lopen of te gaan zwemmen in het openluchtzwembad.
We begonnen met een 'zwemtraining'. Iedereen moest 450 meter zwemmen; eerst 50, dan 2 keer 100 en dan 200 meter. Zo konden de coaches zien wie de goeie en de minder goeie zwemmers waren. Toen we klaar waren gaf de coach ons een nummer. Als je nummer 1 had, was je een minder goeie zwemmer, als je 2 had was je een gemiddelde zwemmer en als je 3 had, was je een goeie zwemmer. Ik had nummer 3 ;). Alle nummers 1 werden samen in één baan gezet, net zoals de nummers 2 en 3. Het was grappig om te zien dat alle nummers 3 een zwembril hadden en de meisjes een badpak of een sportbikini. Bij de meisjes met nummer 1 ging het meer om de bikini dan over de zwemstijl ;). De coaches haalden de surfboards uit en leerden ons hoe we moesten peddelen op het board. Dit was heel gemakkelijk maar volgende week gaan we naar de zee om daar te oefenen. Ik kijk er al naar uit! Na Aquatics werden alle leerlingen naar een zaal gebracht. Er zou een ceremonie gehouden worden voor de aboriginals om ons respect voor hen en hun cultuur te tonen. Er kwam een aboriginal praten over de aboriginalgeschiedenis. Na zijn verhaal speelde hij een stukje op een didgeridoo. Ik had nog nooit iemand op dat instrument zien spelen, maar ik had het wel al eens gehoord. In het echt is het toch anders en het is indrukwekkend wat die man allemaal kon! We moesten ook allemaal opstaan om het australische volkslied te zingen. Dit was heel grappig want je zag alle internationale studenten een beetje onwennig naar elkaar kijken en om niet te hard op te vallen, mompelden we een paar woorden [niet de juiste, maar we deden ons best ;) ]. Na de ceremonie had ik gewoon nog twee uur les: eerst Mathematics en daarna Biology. Ik heb een taak gekregen voor beide vakken en het ziet er niet gemakkelijk uit. Na school fietste ik naar huis in de regen en toen ik thuis kwam trok ik meteen een warme trui en een lange broek aan. Het blijft me verbazen hoe koud het hier kan zijn. G was naar het shoppingcenter met een ander Duits meisje en Ange was nog steeds op haar werk, wat dus betekende dat ik het huis voor mij alleen had. Ik maakte het gezellig en deed een beetje huiswerk. Het was intussen heel hard beginnen regenen en het weer deed mij aan België denken. Het was al bijna de hele dag non-stop aan het regenen. En hard. G had pech en zat in die regenbui met haar fiets en toen ze thuiskwam, was ze helemaal doorweekt. Ange had vandaag een feestje dus ze vroeg ons of we bij Bailey thuis wouden logeren. Bailey was alleen thuis omdat Brad om de week op een andere locatie moet werken en omdat dat nooit bij de deur is, blijft hij daar dan ook. Hun ouders zijn gescheiden en Darcie en Denbie logeerden bij hun mama. Ange zou pizza bestellen voor ons en we konden films kijken en videogames spelen, hoewel dat meer Bailey zijn ding is dan dat van G en mij ;). We keken samen naar Wolf Creek 2 en gingen niet al te laat naar bed want G en ik waren al vroeg wakker. De volgende dag zouden Ange, G en ik naar een soort zoo gaan waar ze kangoeroe's, koala's en andere vreemde beesten hebben. Er was wel één probleem: de zoo was buiten en het regende heel hard. Zo zou er helemaal niks aan zijn maar Ange had een ander idee: ze wou ons afzetten aan Sunshine Plaza, een enorm shoppingcenter met ruim 220 winkels en een cinema. Daar zeiden G en ik geen nee tegen ;). Na de shopping gingen we naar huis en deden we zoals alle andere studenten braafjes ons huiswerk. Het werd een rustige avond waarbij we binnenbleven door de regen. We hielden met ons drietjes een horrorfilmmarathon. De films waren supergoed en er werd veel gegild ;). Morgen ziet het er naar uit dat het blijft regenen dus we kunnen nog steeds geen buitenactiviteit doen. Morgen volgt een verslag van wat we dan wél gaan doen... :D XOXO Lidewij |
Welcome!Hallo allemaal en welkom op mijn blog! Mijn naam is Lidewij en ik ga voor 3 maanden studeren in Australië. Via deze weg wil ik jullie allemaal op de hoogte houden van mijn avonturen.
Archieven
August 2019
|