Zo, dit is het dan. Drie geweldige weken zijn veel te snel op hun einde gekomen. Ik voelde me werkelijk in het paradijs en dit heb ik met gemengde gevoelens verlaten. Triest, omdat ik-alweer-afscheid moet nemen van mensen die ik doodgraag zie. De papa en stiefmama van Amy hebben zo goed voor mij gezorgd en ik heb hun daarvoor ook uitgebreid bedankt. Ook heb ik er een goeie vriendin bij; ik kom beter dan verwacht overeen met Hayley, Amy's zus. We hadden elkaar al eens vaag ontmoet, maar echt gepraat hadden we nog niet. Ook haar (en onze afternoonswims) ga ik verdomd hard missen. Afscheid nemen van Amy brak mijn hart, alweer. En deze keer was het niet in duizend, maar in tienduizend stukjes. Vooral omdat ik niet weet wanneer de volgende keer is dat ik haar ga zien. Misschien komt ze met Kerstmis naar België. Misschien ga ik volgende zomer terug naar Australië. Misschien. Misschien niet. Er zijn nog geen plannen en deze onzekerheid maakt me bang. Bang omdat ik niet graag in onzekerheid leef. Wat als ik haar pas over een paar jaar weer terugzie? Wat als we elkaar nooit meer zien-om welke reden dan ook? God, ik mag er niet aan denken. Maar toch, ik kan niet zeggen dat de gedachte al eens opgekomen is.
Maar natuurlijk verlaat ik Het Paradijs ook met goede gevoelens. Ik ben blij, omdat ik dit allemaal weer heb mogen meemaken. Ik ben blij, omdat ik veilig en wel mijn eerste solo trip doorbracht heb. Ik ben blij, omdat ik mijn grenzen heb leren kennen, en ze een klein beetje verlegd heb. Ik kijk stiekem al uit naar mijn thuiskomst, want ik ken mijzelf: het eerste wat ik ga doen is nieuwe plannen maken. Wanneer start mijn volgende avontuur? Wanneer kan ik weer reizen? Ik moet toegeven dat ik ook wel een heel klein beetje zin heb in school. Ik start binnenkort in mijn laatste jaar middelbaar onderwijs en ik voel dat het een stressvol, maar tof jaar gaat worden. En daarna heb ik een extra lange zomervakantie. Ik tel nu al af! Er zijn al genoeg traantjes gerold tijdens het typen van deze blogpost dus daarom wil ik met goed nieuws afsluiten. Ik kan jullie zeggen dat dit niet mijn laatste bericht is. Tijdens mijn trip heb ik superhard gewerkt aan mijn eerste Engelstalig bericht en het zal binnenkort op mijn blog staan! Hou mijn blog dus goed in de gaten, want ik verklap nog niks, enkel dat het de moeite zal zijn . ;) Tot snel dus! keep travelling, xoxo
0 Comments
SURPRISE!Het is alweer een week geleden sinds ik iets gepost heb op mijn blog, en dat komt grotendeels doordat ik gewoon geniet van deze ervaring. Het is niet dat ik geen tijd heb om iets te schrijven, ik geniet gewoon de volle 100 procent van alles, de grote én vooral de kleine dingen. Er zijn dagen dat ik gewoon niks doe en een hele dag op het strand lig, maar natuurlijk doe ik ook uitstapjes. Vrijdag bijvoorbeeld ben ik samen met Amy naar Aussie World geweest. Het is een pretpark dat niet zo groot is en eigenlijk bedoeld is voor kleinere kindjes maar hey, wie houdt er nu niet van om voor 1 dag weer het kind in jezelf naar boven te halen? Ontelbare keren zijn we in de botsauto's geweest en eendjes vissen in de hoop zo'n mega teddybeer te winnen hoorde er natuurlijk ook bij. Er waren amper 15 mensen in het park, ouders met hun peuters welteverstaan, want het was vrijdag en alle kinderen zaten op school. Dat wou dus zeggen: zo lang als je wou blijven zitten op een attractie en nooit moeten aanschuiven. Zalig was dat. Ik had mij zo goed geamuseerd die dag! Zaterdag moest het hele huis gekuist worden en sinds ik ook een deel uitmaak van de familie, moest ik meehelpen. Ik vond dit geen probleem, want deze mensen doen zoveel voor mij, dus stofzuigen en dweilen deed ik met een glimlach. Zondag moest ik vrijhouden, want er werd mij verteld dat we ergens heen gingen om vogels te spotten. Dit klonk niet al te aantrekkelijk voor mij maar ik had mijzelf voorgenomen om niet te zagen dus ik liet mij verrassen. Het was een lange rit en Amy en Hayley waren ook niet al te blij met de keuze om vogels te gaan spotten. Toen we uiteindelijk de auto parkeerden moesten we nog twee treinen nemen. Ik wist niet of ik het goed hoorde of niet, maar ik hoorde door de luidspreker iemand iets roepen over de Ekka. De Ekka is een evenement in Brisbane waar jaarlijks massa's veel mensen heen gaan. Ik had er al eens van gehoord en wou er vorig jaar ook naartoe gaan, maar het is mij niet gelukt om aan tickets te geraken. Er zijn verschillende attracties, shows met honden en paarden, shows met motorbikes en monstertrucks en zoveel meer. Je moet het maar eens opzoeken als je een duidelijker beeld wilt ;). De trein stopte vlak voor de ingang van de Ekka en zowel Amy, Hayley als ik waren verbaasd want we gingen toch naar iets van vogels? Felicia en Nathan vertelde toen dat ze een family pass gewonnen hadden voor de Ekka en dat we helemaal geen vogels gingen spotten, ze verzonnen maar iets om het een verrassing te houden. Een verrassing was het inderdaad wel, en wat voor één, want de tickets zijn vrij duur, maar nu konden we dus gratis binnen. Het werd een supertoffe maar lange en vermoeiende dag, maar het was het meer dan waard. Maandag is Amy's vrije dag en één van de weinige momenten die we samen kunnen spenderen. Amy was in haar sportieve bui en stelde voor om Mount Coolum te beklimmen. Ze had het nog nooit gedaan en dat verbaasde mij, want hoe kan je zo'n pareltje al die jaren negeren, terwijl je er zo dicht bij woont?! Ik zou deze berg voor de derde keer beklimmen en ik zou het nog 100 keer kunnen doen. Het is vrij lastig maar het is het afzien zó hard waard. Je kan uitkijken over bijna de hele Sunshine Coast, en met wat geluk vliegt er een vliegtuig vlak boven je hoofd, want Sunshine Coast Airport is vlakbij Mount Coolum. Na de klim reden we naar huis en maakten we smoothies. We wandelen naar het strand (dat letterlijk op 100 meter van Amy's huis is) en dronken hem daar leeg. Heb ik trouwens al gezegd dat het hier momenteel 30 graden is? Het is putje winter, maar de temperaturen liggen hoger dan die van België. Eindelijk zomer. Nadat onze smoothies op waren, keerden we terug naar huis. Ik wachtte tot Hayley thuis kwam om dan opnieuw naar het strand te gaan. Elke middag na school, gaan we zwemmen in de zee samen met nog 4 andere meisjes. Één van mijn doelen was om tijdens deze trip nieuwe mensen te leren kennen en eventueel vrienden te maken. Dit is een serieuze opgave voor mij want zomaar op iemand afstappen en een conversatie beginnen..? No thanks, daarvoor heb ik net niet genoeg pit. Maar vorige week, toen Hayley en ik op weg naar huis waren van onze afternoonswim, begon ik samen met Hayley te praten met deze meisjes, die Hayley al eens gezien had op school. Ella en Sophie, een tweeling en Dakota zitten in Year 7 (1e middelbaar) op Kawana en Chloë zit op school in Buddina, dichtbij Kawana Shops. Ze zijn dus 4 jaar jonger dan ik maar toch, sinds die dag wachtten we elke middag op elkaar om samen te zwemmen in de zee. De meisjes leerden Hayley en mij bodysurfen, wat al tot de nodige verwondingen heeft gezorgd bij mij. Elke middag kijk ik uit naar het moment waarop wij de ijskoude golven trotseren, maar de koude niet eens voelen door het lachen. Ik kan dus met trots zeggen dat ik officieel vrienden heb gemaakt ;). Ook George heb ik na lang wachten terug gezien. Hij zat in mijn HPe class en de laatste maand van mijn uitwisseling brachten we veel tijd door samen. Het was een blij weerzien en het was niet eens vreemd om na een jaar terug te praten in het echt, want natuurlijk hielden we contact online. Hij stelde mij voor aan twee nieuwe internationals, de ene kwam uit Duitsland en de andere uit Italië. Vorig jaar was ik in hun plaats, en ik besef niet altijd dat er nog zoveel andere jongeren zijn over de hele wereld die ook op uitwisseling gaan, en dat er elk trimester nieuwe studenten zijn op Kawana. Deze trip was echt al geweldig en ik heb een echt vakantiegevoel, ondanks dat ik hier vorig jaar was om te studeren. Ik hou jullie op de hoogte van nieuwe avonturen! X "Good afternoon, this is your captain speaking. Whitin a few minutes we will land on the Sunshine coast. It is currently 11.40 am and the temperature is about 21 degrees Celcius. We hope you had a pleasant trip and we can welcome you again soon. Please fasten your seatbells, we get ready for the landing."
Mijn hart begon meteen dubbel zo snel te slaan. Binnen een paar minuten zou ik landen in de Sunshine Coast. Ik herkende meteen Mount Coolum vanuit mijn raampje terwijl we over Coolum Beach vlogen. Met trillende knieën stapte ik uit het vliegtuig en ademde de frisse, Australische lucht in. Ik kan niet vertellen wat er toen door mijn hoofd ging, want tijd om na te denken had ik niet. Ik volgde de stroom mensen naar binnen, waar Amy en haar vader op mij zouden wachten. Haar vader had Amy naar de luchthaven gelokt met een smoes: hij zou 1 van zijn werkvrienden oppikken. Al van ver zag ik Amy staan, een beetje geïrriteerd. Ze vroeg zich waarschijnlijk af waarom zij nu per sé mee moest. Plots was alle moeheid verdwenen en ik liep naar haar toe. Ik ga haar een knuffel en het enige dat ik kon uitbrengen was 'omg' en zowel mijn als Amy's toestand was ergens tussen wenen van blijdschap en lachen. Na 1 jaar zag ik mijn beste vriendin terug en kon ik haar weer vastpakken. We waren beiden vol ongeloof en te verbaasd om iets tegen elkaar te zeggen de eerste minuten, maar al snel vertelde ze mij alle nieuwtjes van het voorbije jaar. Die avond nog gingen we samen met haar zus Hayley, haar vader Nathan en haar stiefmama Felicia naar een circus genaamd Phoenix Extreme. Het werd een supertoffe eerste avond en zowel Amy als haar vader werden uit het publiek gehaald om op het podium mee te doen met een act. Het was megagrappig om te zien. Zaterdag gingen Felicia, Hayley en ik naar Kawana Shopping Center. Amy zou dit weekend bij haar vriend doorbrengen, die 1.30 uur verderop in Australië woont. Ze ziet hem dus niet zo vaak. Diezelfde avond waren Hayley en ik alleen thuis. Na een wandeling naar het strand en Kawana Lake maakten we het gezellig met een film en pizza. Zondag reden we alle vier helemaal naar Gympie, de geboortestad van Amy en Hayley, (ze woonden er tot 2 jaar geleden) om daar naar het Rock Fest te gaan. Ik had geen idee wat dit was dus liet ik me verrassen. Bleek dus dat dit allemaal kraampjes waren met speciale stenen enzo. Een beetje verderop was er een ander evenement aan de gang. Het was iets met vliegtuigen en helicopters, wat wel nog tof was om te zien. Ik was ook nog nooit in Gympie geweest en ik kan jullie zeggen, het berglandschap daar, is wondermooi! Maandagvoormiddag bracht ik door in Kawana Shops. Dit is ook de plaats waar ik de helft van mijn uitwisseling doorbracht ;). Het voelde dus heel goed om daar terug rond te lopen. In de namiddag gingen Nathan en ik Amy ophalen. Het was een lange rit maar, wauw , het landschap was zo onbeschrijfelijk mooi dat ik mij geen minuut verveelde. Bij deze had ik dan ook meteen Amy's vriendje ontmoet. Dinsdag bracht ik door in mijn geliefde stad Mooloolaba. Het was superwarm die dag dus ik besloot om te zwemmen in de zee. Toen ik dat vertelde tegen Nathan, verklaarde hij me meteen gek. Voor hem is het natuurlijk winter, maar aangezien het hier warmer is dan in België (25 graden > 19 graden) is dit voor mij zomer. Woensdag was ik opnieuw in Mooloolaba, maar deze keer had ik met mijn gastmama van vorig jaar, Ange, afgesproken. We zouden samen lunchen in een gezellig restaurantje genaamd The Surf Club. Het was super om haar weer te zien! Het was geen minuut stil en ze vertelde me alle nieuwtjes en ik vertelde haar over school en vrienden in België. Ik ben hier nu bijna een week en ik kan maar 1 ding zeggen: het voelt zo goed om terug te zijn, en deze keer om een echte vakantie te hebben. Het is zalig en ik weet nu al dat het vertrek opnieuw hard zal zijn. Maar daar denk ik natuurlijk nog niet aan, ik ben hier juist! Tot de volgende blogpost, see you soon! Xo Zo, hier zit ik dan, op het vliegtuig, op weg naar Australië. Binnenkort zet ik voor de tweede keer mijn voeten op een paradijselijk landschap- ook wel bekend als de Sunshine Coast. Ik typ dit terwijl ik ergens in een vliegtuig in de lucht hang - God weet waar.
Slapen komt er niet van, mijn gedachten staan niet stil. Ik ben een bron van emoties en mijn hoofd een doolhof vol vragen. De ergste scenario's zijn de revue al eerder gepasseerd, wees daar maar zeker van. Maar nu realiseer ik mij dat alle stress overbodig is. Ik ben al veilig en wel op mijn eerste vliegtuig geraakt. Nu is het tijd voor de leuke, iets realistischere scenario's. Ik heb er zoveel zin in! Deze trip is er eentje van de 'hetzelfde-maar-net-niet-helemaal-categorie'. Ik reis alleen deze keer. Noëmie van WEP is er nu niet om mij in Zaventem op te wachten en om mijn tickets en andere zaken voor mij te regelen. Er is geen groep jongeren met hetzelfde doel als ik. Er is geen gezamenlijk afscheid van familie en vrienden, nadat een laatste groepsfoto getrokken is. Emma en Sean die vorig jaar met mij meevlogen tot in Brisbane zijn er nu niet om mij telkens weer aan het lachen te brengen en om mee te zagen over het slechte eten op het vliegtuig. Toch reis ik niet helemaal alleen. Het vliegtuig zit vol met mensen die ook naar Australië vliegen. Deze keer zijn ook de tussenstops anders. Ik vlieg vanuit Amsterdam deze keer. De eerste stop is dezelfde als vorige jaar, dus deze luchthaven is gelukkig wel bekend , maar de tweede stop is in Melbourne. Hier moet ik ook opnieuw mijn bagage inchecken. Dit zag ik als een hele opgave*, want ik was nog nooit eerder op de luchthaven. (* In Sydney heb je twee verschillende luchthavens: eentje voor de international flights en eentje voor domestic flights [binnenlandse vluchten]. Vorig jaar moest ik nog een half uur op de bus zitten naar de luchthaven voor Domestic flights, aangezien ik naar Brisbane moest vliegen. Dit systeem verliep echt niet vlot en was de reden waarom Sean, Emma en ik onze vlucht gemist hadden. Gelukkig was dit in Melbourne niet zo. Zowel domestic als international flights bevonden zich in 1 gebouw. Ook de controle was hier minder streng als een Sydney, wat wel nog steeds een strenge controle voorstelt, aangezien die van Sydney echt extreem was. Gelukkig verliep alles vlot deze keer en had ik zelfs nog tijd om Taxfree te shopping aka Victoria's Secret leegroven ;) ) Ik ga opnieuw een aantal vrienden zien, maar de meesten zullen alweer in hun thuisland zijn. Ik ga deze keer ook niet naar school. Ik slaap niet bij mijn gastmama, maar bij Amy die trouwens nog steeds van niks weet. Ik ga grotendeels dezelfde dingen bezoeken maar toch zal het anders zijn. Zoals ik al zei: hetzelfde, maar toch niet helemaal. Met mijn zomerplaylist van vorig jaar op het luidste volume zit ik hier nu, klaar om helemaal alleen op ontdekking te gaan. Natuurlijk is de plaats waar ik heen ga niet volledig onbekend, maar het is nu ook weer niet zo dat ik de Sunshine coast ken zoals mijn broekzak. Ik ben hier klaar voor. Ik ben hier ZÓ klaar voor. Ik heb hier zolang voor gespaard. Ik heb de dagen afgeteld. Dit is waar ik zo lang naar uitkeek. En nu, eindelijk, is het zover. Een paar maand geleden was ik nog bang dat ik mij ging vervelen in de zomer, omdat ik niks gepland had. En nu kan het wel eens zijn dat ik de beste zomer van mijn leven tegemoet ga. Toen ik aankwam in Melbourne, een paar uur geleden voelde het voor het eerst écht aan. Ik stuurde de laatste updates door over mijn aankomst naar Amy's stiefmama en maakte me intussen klaar voor mijn laatste vlucht. Wel grappig hoe ik daarnet casual rondliep in Melbourne, een paar uur verwijderd van mijn beste vriendin, die van niks weet en straks op de luchthaven zal staan, denkend dat haar vader en zij aan het wachten zijn op een paar van zijn vrienden van het werk. Ik kan niet wachten om haar gezicht te zien als ze mij ziet en doorheeft dat ze al die tijd op mij heeft staan wachten. Ik kijk er al naar uit om opnieuw mijn reisverhalen te delen en de lieve reacties op mijn posts te lezen. Zo ga ik dit avontuur toch een beetje samen met jullie allemaal te beleven. Ik hou jullie op de hoogte! Keep chasing your dreams! Dikke kus, Lidi ( oh wat heb ik deze naam gemist! Bye Lidewij, Say hello to Lidi again!) ❤️ |
Welcome!Hallo allemaal en welkom op mijn blog! Mijn naam is Lidewij en ik ga voor 3 maanden studeren in Australië. Via deze weg wil ik jullie allemaal op de hoogte houden van mijn avonturen.
Archieven
August 2019
|