Zo, hier zit ik dan, op het vliegtuig, op weg naar Australië. Binnenkort zet ik voor de tweede keer mijn voeten op een paradijselijk landschap- ook wel bekend als de Sunshine Coast. Ik typ dit terwijl ik ergens in een vliegtuig in de lucht hang - God weet waar.
Slapen komt er niet van, mijn gedachten staan niet stil. Ik ben een bron van emoties en mijn hoofd een doolhof vol vragen. De ergste scenario's zijn de revue al eerder gepasseerd, wees daar maar zeker van. Maar nu realiseer ik mij dat alle stress overbodig is. Ik ben al veilig en wel op mijn eerste vliegtuig geraakt. Nu is het tijd voor de leuke, iets realistischere scenario's. Ik heb er zoveel zin in! Deze trip is er eentje van de 'hetzelfde-maar-net-niet-helemaal-categorie'. Ik reis alleen deze keer. Noëmie van WEP is er nu niet om mij in Zaventem op te wachten en om mijn tickets en andere zaken voor mij te regelen. Er is geen groep jongeren met hetzelfde doel als ik. Er is geen gezamenlijk afscheid van familie en vrienden, nadat een laatste groepsfoto getrokken is. Emma en Sean die vorig jaar met mij meevlogen tot in Brisbane zijn er nu niet om mij telkens weer aan het lachen te brengen en om mee te zagen over het slechte eten op het vliegtuig. Toch reis ik niet helemaal alleen. Het vliegtuig zit vol met mensen die ook naar Australië vliegen. Deze keer zijn ook de tussenstops anders. Ik vlieg vanuit Amsterdam deze keer. De eerste stop is dezelfde als vorige jaar, dus deze luchthaven is gelukkig wel bekend , maar de tweede stop is in Melbourne. Hier moet ik ook opnieuw mijn bagage inchecken. Dit zag ik als een hele opgave*, want ik was nog nooit eerder op de luchthaven. (* In Sydney heb je twee verschillende luchthavens: eentje voor de international flights en eentje voor domestic flights [binnenlandse vluchten]. Vorig jaar moest ik nog een half uur op de bus zitten naar de luchthaven voor Domestic flights, aangezien ik naar Brisbane moest vliegen. Dit systeem verliep echt niet vlot en was de reden waarom Sean, Emma en ik onze vlucht gemist hadden. Gelukkig was dit in Melbourne niet zo. Zowel domestic als international flights bevonden zich in 1 gebouw. Ook de controle was hier minder streng als een Sydney, wat wel nog steeds een strenge controle voorstelt, aangezien die van Sydney echt extreem was. Gelukkig verliep alles vlot deze keer en had ik zelfs nog tijd om Taxfree te shopping aka Victoria's Secret leegroven ;) ) Ik ga opnieuw een aantal vrienden zien, maar de meesten zullen alweer in hun thuisland zijn. Ik ga deze keer ook niet naar school. Ik slaap niet bij mijn gastmama, maar bij Amy die trouwens nog steeds van niks weet. Ik ga grotendeels dezelfde dingen bezoeken maar toch zal het anders zijn. Zoals ik al zei: hetzelfde, maar toch niet helemaal. Met mijn zomerplaylist van vorig jaar op het luidste volume zit ik hier nu, klaar om helemaal alleen op ontdekking te gaan. Natuurlijk is de plaats waar ik heen ga niet volledig onbekend, maar het is nu ook weer niet zo dat ik de Sunshine coast ken zoals mijn broekzak. Ik ben hier klaar voor. Ik ben hier ZÓ klaar voor. Ik heb hier zolang voor gespaard. Ik heb de dagen afgeteld. Dit is waar ik zo lang naar uitkeek. En nu, eindelijk, is het zover. Een paar maand geleden was ik nog bang dat ik mij ging vervelen in de zomer, omdat ik niks gepland had. En nu kan het wel eens zijn dat ik de beste zomer van mijn leven tegemoet ga. Toen ik aankwam in Melbourne, een paar uur geleden voelde het voor het eerst écht aan. Ik stuurde de laatste updates door over mijn aankomst naar Amy's stiefmama en maakte me intussen klaar voor mijn laatste vlucht. Wel grappig hoe ik daarnet casual rondliep in Melbourne, een paar uur verwijderd van mijn beste vriendin, die van niks weet en straks op de luchthaven zal staan, denkend dat haar vader en zij aan het wachten zijn op een paar van zijn vrienden van het werk. Ik kan niet wachten om haar gezicht te zien als ze mij ziet en doorheeft dat ze al die tijd op mij heeft staan wachten. Ik kijk er al naar uit om opnieuw mijn reisverhalen te delen en de lieve reacties op mijn posts te lezen. Zo ga ik dit avontuur toch een beetje samen met jullie allemaal te beleven. Ik hou jullie op de hoogte! Keep chasing your dreams! Dikke kus, Lidi ( oh wat heb ik deze naam gemist! Bye Lidewij, Say hello to Lidi again!) ❤️
0 Comments
Leave a Reply. |
Welcome!Hallo allemaal en welkom op mijn blog! Mijn naam is Lidewij en ik ga voor 3 maanden studeren in Australië. Via deze weg wil ik jullie allemaal op de hoogte houden van mijn avonturen.
Archieven
August 2019
|