eOm 4.30 uur werd ik wakker en toen ik besefte dat ik over 4 uur school zou hebben, begon de stress te komen. Mijn eerste schooldag in het Engels... Hoewel het niet echt een 'echte' schooldag zou worden, was ik toch wel benieuwd naar hoe het er aan toe zou gaan. Ik probeerde nog een beetje te slapen maar het lukte niet echt goed. Om 7 uur stond ik uiteindelijk op en net als ik, was Marlene super 'excited' voor onze schooldag. Angela bracht ons naar school, omdat het de eerste dag was. De lucht was heel grijs en het zou elk moment beginnen regenen. Eenmaal aangekomen op school gingen we naar een soort infobalie. De vrouw die er werkte zei dat we naar een lokaal moesten waar alle studenten zaten. Intussen begon het te regenen en toen we aan de vrouw zeiden dat we uit Duitsland en België kwamen, wees ze naar de regen en zei: " Did you guys bring this with you?" Heel grappig dat ze in Australië zelfs het weer van ons sober landje kennen. We wandelden naar het lokaal en namen afscheid van Ange. In het lokaal stond Vicki, de vrouw die me op de luchthaven opwachtte en me naar huis bracht. Ze herkende me en gaf G en mij een beetje uitleg over wat we nu moesten doen. Dit was niet veel, voorlopig gewoon een stoel nemen en zitten en een beetje kennis maken met de rest. G herkende meteen een ander Duits meisje waarmee ze op het vliegtuig zat. We zetten ons naast haar en ik probeerde een beetje mee te praten in het Duits. Na een tijdje bleek het dat bijna de helft van de studenten uit Duitsland was. Ze vormden een groepje en al het Duits werd een beetje moeilijk voor mij. Ik ging dan maar bij een paar andere studenten staan die ik wel kon verstaan ;). De meeste studenten waren uit Italië of Duitsland maar ee was ook meisje uit Chilie en een paar studenten uit Noorwegen. Na een halfuurtje legde Vicki ons de regels uit van de school. Deze zijn echt heel streng. Geen nagellak, maximum 1 paar oorringen, een ketting mag maar mag niet volledig zichtbaar zijn, haar liefst vastgebonden, geen piercings en ga zo maar door. De school gaf ons zelfs uren wanneer we ten laatste thuis moeten zijn en ze moeten altijd weten waar we zijn. We mogen niet roken in schooluniform en mogen na 23 uur niet meer buiten te zien zijn. Dit is misschien streng maar ik vind dat wel goed. Iedereen weet nu wat wel en niet mag en ik ben er zeker van dat iedereen zich er wel aan zal houden, aangezien de zware gevolgen. Natuurlijk moeten we ook een uniform dragen. Foto's onderaan dit bericht ;). We kregen ook allemaal een tas met daarin een agenda van de school, een mapje, 2 cursusblokken en een drinkbus, want we moeten veel drinken van de school tegen de warmte. Nadat we ons uniform aan hadden werden er foto's gemaakt voor onze studentenkaart. We moesten ook onze lessen kiezen. Ik zal even uitleggen hoe dat zit. Je hebt maar 6 vakken waarvan 3 verplichte en 3 keuzevakken. De verplichte vakken zijn Science, English en Mathematics. Je kan nog kiezen tussen zware wiskunde en basis wiskunde en ik ben voor het laatste gegaan ;). Mijn keuze vakken zijn, als alles goed gaat, Aquatics (surfen, zwemmen, kayak,.. dat soort waterdingen) , Drama (soort van toneel) en Health en Physical education (soort EHBO en sport). Na de middag kregen we een rondleiding op de school. Ik kon mijn ogen niet geloven, zo immens groot! Tegen de tijd dat ik mijn weg een beetje zal kennen, moet ik waarschijnlijk al naar huis ;). Je moet het maar eens opzoeken op google maps, kawana waters state college. Om 2.40 uur mochten we naar huis. Normaal eindigen de lessen om 2.50 uur maar alles was gezegd en gedaan, dus die 10 minuten maakten niet zoveel meer uit. Brad zou ons oppikken om 15 uur dus terwijl we wachtten op hem, praatten we nog een beetje met 2 andere studenten: Hendrik, een jongen uit Noorwegen en Simon, een jongen uit Duitsland. We hadden redelijk veel gemeen dus dat schept meteen een band. We hadden gisteren afgesproken met Brad dat we naar het zwembad zouden gaan naast de school om mij in de club te krijgen. Dus dat deden we dan maar, maar eerst moesten we van de parking geraken. Ik heb hier intussen al de Australische definitie van 'druk' geleerd. Als er meer dan 15 auto's op de baan zijn, vinden ze het al heel erg druk en beginnen ze te vloeken. G en ik keken heel raar naar elkaar toen Brad maar bleef zeggen dat het hier superdruk is. Ik denk echt dat als deze mensen ooit naar België reizen, ze meteen depressief worden. En daarbij krijgen ze ook een hartaanval in ons verkeer ;). De Aussie's doen alles op het gemak en zijn supervriendelijke mensen. Tegen iedereen die ze tegenkomen zeggen ze hallo en vragen ze hoe het gaat. In het zwembad maakte ik meteen kennis met de coach. Hij was heel erg vereerd om een Belgische uitwisselingstudente te hebben. Hij leidde mij rond in het openluchtzwembad (zelfs in de winter zwemmen ze hier buiten, nu ja 'winter' ... Vandaag was het hier bijna 23 graden. Toch was het vanochtend best wel koud in onze uniformshorts en ik vraag mij af hoe ik dat s'ochtends ga doen op de fiets... Maarja, zorgen voor later). Hij gaf mij een beetje uitleg over hoe alles hier in zijn werk gaat en wanneer de trainingen zijn en hoeveel. Ik denk dat ik donderdag een trial ga doen, want dat moet iedereen doen voor hij of zij in de club kan. De coach zei, nadat ik hem kort mijn zwemgeschiedenis uitlegde, dat dit geen probleem zal zijn voor mij. We gaan morgen ook opzoek naar een roeiclub voor G zodat zij ook haar sport kan blijven beoefenen hier down under. In de auto haalden we een grapje uit met Ange. Brad belde haar op en zei heel serieus dat hij ons niet kon vinden. Ange's stem klonk licht in paniek en zei dat hij heel de campus moest afzoeken. Hij bleef volhouden dat hij ons nergens zag. G en ik konden onze lach niet meer inhouden en riepen allebei heel luid: "Hi mummie!" Angela schrok zich een ongeluk en moest heel hard lachen. Marlene en ik voelen ons hier echt al thuis, onze gastfamilies (laten we zeggen dat Brad en zijn kids ook familie zijn geworden) zijn zo lief voor ons en doen heel hard hun best. We besloten dan ook toen we thuis waren om Bailey te sturen en te vragen of hij wou langskomen. De rollen werden echter omgedraaid toen Brad belde naar Ange om te zeggen dat hij Darcie's fiets voor mij had gemaakt. G en ik besloten dan om met onze fietsen naar hun huis te rijden; G rijd op die van Ange en ik voorlopig op die van Brad. Op die manier kon ik zijn fiets terug geven en die van Darcie gebruiken, zij rijdt er amper op dus dat komt goed uit. Ange zou achterkomen met de auto. Bailey stelde voor om een movienight te houden maar veel van de film hebben we niet gezien omdat Ange een superlekkere dipsaus gemaakt had. We zetten ons buiten en maakten er een gezellige avond van met chips, kaas en Ange's dipsaus. Om 19 uur reden we intussen in het donker met onze fietsen terug naar huis. Ange's maakte alweer heerlijk avondeten klaar. We kropen alledrie opnieuw vroeg in bed. Intussen gaat het al beter met de jetlag, ik ben al minder snel moe. De eerste dagen was ik om 17 uur al doodop maar nu begin ik stilaan in mijn gewone ritme te komen. Morgen brengen we weer een dag door met de internationale studenten en hopelijk kunnen we tegen de middag les volgen met de andere leerlingen. Ik kijk er al naar uit!
2 Comments
pieter
7/13/2016 03:55:23 am
Wowi zo Nice! 😉
Reply
Lidewij
7/13/2016 11:23:51 pm
Tis hier wel leuk ja :)
Reply
Leave a Reply. |
Welcome!Hallo allemaal en welkom op mijn blog! Mijn naam is Lidewij en ik ga voor 3 maanden studeren in Australië. Via deze weg wil ik jullie allemaal op de hoogte houden van mijn avonturen.
Archieven
August 2019
|