Vandaag, exact 1 jaar geleden begon ik aan het (voorlopig) grootse avontuur van mijn leven.
Ik stapte, samen met tal van andere-franssprekende- tieners op het vliegtuig naar Australië. Voor mij gold de route Abu Dhabi-Sydney-Brisbane. Ik had totaal geen besef waar ik aan begon. Tot ik geland was in Abu Dhabi en samen met de rest van de groep de juiste Gate moest zoeken. We schoten nog maar met 3 over - Sean, Emma en ik- toen we in Sydney de gate voor vluchten naar Brisbane zochten, en met het busje vervoerd werden van de luchthaven voor buitenlandse vluchten naar die van de binnenlandse. De extreem strenge controles en het drukke verkeer in Syndey zorgden er uiteindelijk voor dat we onze vlucht naar Brisbane misten. In ons beste Engels hadden we dan toch een nieuw ticket kunnen regelen en zijn we uiteindelijk veilig en wel geland in Brisbane-met 6 uur vertraging, maar bon. Het avontuur kon nu echt beginnen, en nu stond ik er alleen voor... Al deze kleine herinneringen raasden de voorbije weken door mijn hoofd. " Weet je nog een jaar geleden? Toen liep ik zo zenuwachtig door de keuken, nadenkend over de inhoud van mijn valies, en dan toch beslissen om hem voor de 14e keer opnieuw te maken." Jaja, ik heb er mijn vrienden en familie het hoofd mee zot gemaakt, met al mijn herinneringen die ik bleef ophalen. Nu, 1 jaar later, zit ik bijna terug op het vliegtuig, om zoveel mogelijk te herbeleven. Ik tel al af sinds mijn verjaardag en ik kan niet wachten om de gezichten terug te zien, de geluiden terug te horen, de geuren terug op te snuiven,... alles wat ik het voorbije jaar heb moeten missen wil ik opnieuw beleven, zo intens mogelijk. Natuurlijk brengt het ook stress mee. Ga ik mij er niet vervelen zo op m'n eentje, want ik heb tenslotte alles al eens gezien. Gaat het wel even leuk zijn, nu bijna al mijn vrienden alweer thuis zijn? Gaan de leerkrachten op mijn school me wel nog herkennen als ik langskom om hallo te zeggen? Hoe moet ik mij gedragen bij de moeder van mijn vriendin, die mij onderdak biedt? Hoe gaat Amy reageren als ze mij ziet en als ik haar vertel dat ik een maand bij haar kom wonen? Ga ik het wel redden op mijn eentje, dwalend door de grote steden zoals Brisbane en Sydney? Als ik je vertel dat ik mijn hoofd al gebroken heb over deze vragen, dan is dit een understatement. Ik kan niet beschrijven hoeveel zin ik heb in dit avontuur. Ik vind het ook geweldig dat ik opnieuw kan doen wat ik zo graag doe- de wereld ontdekken, en erover schrijven. Ik vind het trouwens een hele eer dat mijn blog nog steeds elke dag gelezen wordt door verschillende mensen. Ik had nooit durven dromen dat mijn verhaal zoveel mensen zou interesseren. Intussen staat de teller op meer dan 6000 pageviews en 2000 bezoekers. Dat ik gewoon ongelooflijk! Ik hoop dat ik iedereen met mijn avonturen kan inspireren om het zelfde te doen- de wereld ontdekken. Ik kijk al uit naar de dag dat ik in mijn bed lig en in mijn beste Nederlands - ja, ook dat zal ik weer meemaken; die knop omdraaien van Nederlands naar Engels en na een tijdje zelfs problemen hebben met Nederlands- een blogbericht mag typen om dit te delen. Ik tel de dagen al af naar 2 augustus... Tot snel! Love, Lidi xo
0 Comments
Leave a Reply. |
Welcome!Hallo allemaal en welkom op mijn blog! Mijn naam is Lidewij en ik ga voor 3 maanden studeren in Australië. Via deze weg wil ik jullie allemaal op de hoogte houden van mijn avonturen.
Archieven
August 2019
|